Thursday, October 04, 2007

Nordics


Morgen is het dan zo ver. Op naar Noorwegen om daar even twee dagen (één dag kwalificaties, één dag finales) de sterren naar/van/uit de hemel te klimmen.

Best spannend zo'n eerste echte internationale wedstrijd. En eigenlijk klim in voor IJsland, niet eens voor Nederland. Maar dat maakt me niet echt uit. Ik ga voor het klimmen, niet voor nationalisme.

Op deze site schijn je vanalles te kunnen volgen. En hier staat uitgelegd wat het Nordics eigenlijk is.

Samen met Valdi, Hjalti Rafn, Elmar en Kristo zullen we laten zien wat IJsland, met dat ene kleine boulder klimhalletje allemaal kan :)

Tuesday, October 02, 2007

Wedstrijden




Ja, afgelopen week ben ik even met hele andere dingen aan mijn hoofd dan alles wat met studeren en werk te maken heeft. Klimmen eist nu nogal veel aandacht. Positief hoor :)

Vorige weekend was er de eerste van 4 competitie wedstrijden in Grjótaglíma (grot-worstelen = boulderen in het Ijslands)

En ik won! (Alweer) een aantal boulders waren best lastig en ik klom ook niet alles, maar won wel makkelijk. Degene die tweede werd, had de helft van mijn punten aantal. (Normaal heeft de tweede plaats ongeveel 5 punten minder, of zoals bij de mannen: Valdi won met 196 punten en Kristó werd tweede met 195 punten)

Komend weekend nog veel spannender dingen. Mijn eerste echte echte internationale wedstrijd met het nationale team van Ijsland. De Nordic cup in Noorwegen, Sogndal.

Ben echt zeeeéénuwachtig!

Nu: klimmen, op naar Klifurhusid!

Friday, September 14, 2007

Baejarins Beztu Pylsu



Na anderhalf uur wachten was het dan zo ver. We hadden een Hotdog. Een echte, met 70 jaar ervaring gemaakt.

De beste hotdog maker van IJsland bestaat 70 jaar. Zelfs oud president Clinton at er ooit zijn worstje. (Of schrijf ik dat nu heet fout op. Je moet niet de connectie Monika<->worstje maken...)

Het regende zaterdag erg hard en veel, maar als je hotdog (pylsu in het IJslands) maar 20 Kronur kost, dan wil je wel. Dat is omgerekend zo'n 17 cent voor een hotdog.

Na een half uur begonnen we met gokken hoeveel iedereen zou kopen. Dikke mensen meer dan dunne mensen natuurlijk. De dikste kocht er 8, en dan nog vier voor haar twee kinderen...Maar die was dan ook echt heel dik.

Kinderen in plastic-zak-regenjassen stonden te wachten, anderen met paraplu's. Zeik nat natuurlijk. De wind in Ijsland zorgt er soms voor dat de regen van onder komt, in plaats van uit de lucht. Wij stonden in een goede laag Gore-tex. Handig, dat alpinisten spul in de stad.

Wij kozen voor 3 worstebroodjes per persoon met cola (ik hou niet van cola) en uitjes, mosterd, ketchup, nog meer uitjes... Eet smakelijk. (Das dus een avondmaal voor 3x0,17=0,51 een record!)

Paddestoelen




In Ijsland het is nu dus al echt extreem herfst. En dat is te zien. Overal groeien er paddestoelen. En dan ook echt overal. Op alle grasvelden, tussen de bomen en zelfs tussen de huizen.

Bijna ranzig zijn ze.

Sommige kan je eten, 'behalve die ene rode met witte stippen', zegt iedereen. Ja, dat wist ik al dat die niet eetbaar was. Maar de rest dan? Sommige schijnen zelfs een goede hallicunerende werking te hebben. De kleintjes met een 'nipple' erop. Dan zie je ook overal mensen door grasvelden lopen en telkens bukken en weer verder lopen. Als je niet weet wat ze doen, ziet het er heel raar uit. In IJsland zijn alle soorten softdrugs (behalve sigaretten) verboden, maar die paddenstoelen zijn gratis en overal te vinden. Als je ze goed droogt zijn ze een half jaar later nog goed om te eten.

Dyno(saurus)



Hoi, ja, ik ben er weer :)

Afgelopen week veel gedaan, vooral in de regen. Want het is hier koud en nat. Vandaag ongeveer 6 graden in de afgelopen dagen alleen maar regen...

Echt Nederlandse winter dus. En dat in september... Op belgingur.is kan je het weer vinden. Regen, wind, temperatuur staat er allemaal in een leuk plaatje aangegeven.

Maar ik heb ook geklommen, of eigenlijk gesprongen. We hadden gisteren, donderdag, een dyno competitie in de klimmuur. Super spannend, want dat zou dan zo'n beetje de eerste keer zijn dat ik echt zou springen, in plaats van statisch op alle onmogelijke manieren ontwijken om te springen.

En ik kwam best ver. Het vorige IJslandse recrod stond op 1,40m voor de vrouwen. Daar sprong in ruim overheen. Ik kwam tot en met 1,70m. En won, bij de vrouwen dan...De mannen waren verschrikkelijk goed en sprongen naar 2,20m (Dan te bedenken dat het wereldrecord op 2,70m staat en 1,90m voor de vrouwen!)

Ik won een super mooie Dinosaurus.
Valdi won helaas niks, voor het eerst zo'n beetje won hij niet. Hij kwam even ver als de anderen maar had er twee pogingen meer voor nodig. (Voor elke afstand krijg je drie pogingen.)

Monday, September 03, 2007

De IJslandse liefde voor 'Jeppar'





In Ijsland rijden ze in Jeeps (een jeep is een jeppar in het IJslands). The bigger the better is iets wat echt typerend is.

Nu zul je denken, 'ja dat hebben ze ook nodig met al dat slechte koude weer en die slechte wegen.' Maar eh, nee, de meesten rijden er mee in de stad, in Reykjavík zelf, waar alle wegen prima onderhouden zijn en geasfalteerd.

Wij hadden laatst geluk met de jeep. We waren naar Reykjanes geweest met mijn ouders en brachten mijn ouders naar het vliegveld. Ze waren op tijd, net, ze moesten al gaan boarden enveel tijd om afscheid te nemen was er niet.

Onderweg terug naar Reykjavík kraakte de auto nogal en waren we bezorgd. Valdi gokte wat er was: de kogellagers zijn versleten en moeten vervangen worden. Dat is wel vaker met verbouwde jeeps.

Ongeveer 20km van de grens van Reykjavík kraakte de auto wel heel erg en slingerden we bijna de weg af. Oh kut zei ik. De voorband slingerde alsof er een slag in zat en echt rijden lukte alleen met 5km/h. Even laten uitroken en toch weer verder proberen te gaan, maar het lukte echt niet. Achteruitrijden zijn we de parkeerplaats van de Ikea opgereden en wachtten we op hulp. Kjartan (Valdi's jongere broer van 19 kwam ons ophalen). De jeep zou de volgende dag gemaakt worden. Ongeveer 500 euro kostte dat.

De jeep is de jeep van de vader van Valdi, die het ding wel echt nodig heeft als geoloog als hij ergens onderzoek doet.

Per inwoner in Reykjavík zijn er 3 auto's. Kan je nagaan hoeveel dat vervuilt. Helemaal als je weet dat het openbaar vervoer slecht is, het weer ook slecht is en er nauwelijks mensen fietsen hier. Er is ook geen trein of metro of tram, alleen een bus. Al zijn er wel hele schone bussen die op waterstofgas rijden. Niet allemaal hoor, maar een paar.

Nu heb ik een lekke, want ik had nog geen tijd om een nieuwe band enzo te kopen...

Ik doe alles op de fiets, maar iedereen die ik ken verklaart me voor gek en doet hetzelfde stukje (5min met de auto 7 min op de fiets) met de auto. Dat is dan toch wel erg Amerikaans.

Skúmúr, niet zo lief






Sommige volgels zijn niet zo lief.

Zoals deze dus. Die valt meeuwen aan en slaat ze dood met z'n vleugels. Dan worden ze opgegeten en vliegt Skúmúr weer 100km terug waar zijn kindjes in z'n nest liggen op de grote zandgronden in het Oosten van IJsland.

Toch vind ik het best een mooi beest.

Familie enzo








Soms doe je ook wel eens wat anders. Zoals klimmen. Nee ik bedoel...Familie.


Een paar weken terug ben ik met de moeder van Valdi (Kitty) en Valdi naar een gebied gegeaan waar ik nog niet eerder was geweest. Het is zo ongeveer 2,5 uur rijden van Reykjavík richting Oost. Daar kwamen we in het gebied waar alle saga's zich afspeelden en waar iedereen nog gelooft in elfjes en trollen. Hoe ze dat oplossen en mixen met het huidige geloof is best grappig. Zo vertelde een vrouw dat ze in elven en in god kon geloven want de elfjes zijn ook gelovig en ze wil alleen contact met christelijke elfjes. (uhuhuh...)Hoe Ijsland dan toch een christelijk land is geworden is best bijzonder. Een wijze man was uitgekozen welke godsdienst er zou moeten heersen op het eiland. Omdat beide niet helemaal samen gingen. Toen is er voor het christelijke geloof gekozen en is er een wet geschreven, waarin het christelijke heerste, maar er heidense dingen in bleven. Zoals dat je wel een kind mag doden als het nog niet geboren is. (Dat noemen we nu abortus.) en dat je sommige feesten wel mag vieren die in het christelijke geloof niet gevierd worden.


Dat soort dingen zijn best typisch op dit eiland. Door dat ze zo geisoleerd hebben geleefd lange tijd zijn er hele eigen gewoonten maar is iedereen ook familie van elkaar. En dat is zo goed bijgehouden dat IJsland nu het beste familie archief van de wereld heeft. Íslendigabók heet dat. Valdi staat er ook in. Hij is familie van de IJslandse president en ook van Björk. Zijn moeder is heel ver weg ook familie van zijn vader. Leuk die inteelt. Daarom ben ik dus naar IJsland gehaald.

Meer klimmen






Natuurlijk, ik klim alleen maar, doe niks anders, echt niks anders.

Bijna dan...

Minimaal 1x per week loop ik hard en voor de rest doe ik allerlei oefeningen die goed zijn voor het klimmen. Buikspieren, armen, en tegenwoordig ook een beetje gewicht heffen. Is echt leuk, als je het niet alleen doet dan. Ik krijg er spierpijn van! Hopelijk ben ik over een tijdje goed genoeg om een beetje echt te gaa boulderen.

Toen ik voor het eerst in Klifurhusid kwam kon ik helemaal niks, in Hnappavellir precies hetzelfde. Nu heb ik eindelijk mijn eerste 7a gedaan. Onsight. En hoop ik binnenkort weer naar Hnappavellir te kunnen.

Valdi is ziek nu en gister ook en eergister ook. En gister en eergister en de dag daarvoor was ik ziek. Erg vervelend. Het leuke is dat we allebei hetzelfde denken enzo, dus hebben we wat om over te praten als we in bed liggen. Praten over klimmen bijvoorbeeld. Heel veel klimmen. En video's kijken, over klimmen en op 8a.nu kijken hoe goed klimmers klimmen en over hoe je kan trainen enz...

Ik ben nu weer beter en kan niet wachten tot ik weer kan....klimmen...

Herrie in IJsland 2






Behalve Hnappavellir moesten we natuurlijk ook nog even een beetje sightseeing doen. Dus naar een mega gletsjer meer. Echt super mooi om te zien, ookal was ik er vaker geweest, elke keer weer is het mooi.

En op de terugweg naar Dyrholey, het zogezegd mooiste strand van de wereld. Voor boulderen is dat het in ieder geval wel. Echt super!

Op de laatste dag wilden we nog naar de twee tectonische platen en naar een gebiedje waar de aarde zo warm is dat de modder kookt, maar helaas, door ons denderende uitgaansleven lukte dat niet helemaal.

Volgende keer dan maar :)

Herrie in IJsland






Voordat ik mijn ouders ophaalde vanaf het Erik Leifursson vliegveld in Keflavík, kwam Herrie naar IJsland. Super om eens Nederlands te spreken, helemaal als dat tegen Herrie kan.

Bijna meteen gingen we onderwg naar Hnappavellir en ondertussen zagen we een stuk van IJsland. Helaas zat het weer niet heel erg mee en zagen we niet de hele tijd al die mooie gletsjers en gigantische landschappen.

Gelukkig konden we wel klimmen. Zoals hier in Alsodd, waarin Herrie in zijn on sight poging een greep brak en viel! Beetje kut.

Later brak ik nog een greep uit. Ik klom 'm niet in 'm tweede poging, maar ik ga zeker terug om 'm nog eens te proberen! ...Of eigenlijk meer dan proberen, ik bedoel 'doen'.

In Reykjavík zijn we nog uit geweest. Kei hard geprobeerd om Herrie aan een leuke Ijslandse chicka te helpen. Maar helaas, grandioos gefaald: ze was te dronken om nog te kunnen staan, de trut. De eerste avond uit was sowiezo een groot falen. De IJslanders drinken veel, heel veel, zo veel dat je er van schrikt. Na 3uur 's nachts is de hele stad dronken en is er niks meer dat normaal kan lopen praten of dansen. Behalve wij dus, en dat voelt best gek als iedereen zo extreem dronken is. Vechtpartijtjes en opstootjes, zelfs met goede vrienden. Hjalti bijvoorbeeld was te dronken om normaal bij zijn favoriete club naar binnen te kunnen.

Wel leuke mensen verder hoor, maar niet echt iets voor mij.

Op 7 september probeer ik het nog een keer. Valdi en ik hebben kaartjes voor Chris Lake, ik heb er echt zin in. Ik wil wel dansen enzo!

Thursday, August 30, 2007



IJsland

Ja, alweer een tijdje geleden dat ik de tijd nam op op mijn blog wat nieuws te verspreiden.
Er zijn 1001 dingen gebeurd en ik heb ontzettend veel meegemaakt. Het meeste is positief hoor, dus wees niet ongerust.
Eerst was Herrie een week met Valdi en mij mee door IJsland. Super cool beetje leteerlijk en figuurlijk. Door de stevige wind werden we snel moe en ging het klimmen wat moeizaam, maar leuk was het wel!
Meteen daarna (op dezelfde dag zelfs) kwamen mijn ouders aan die tien dagen fanatiek gewandeld hebben door IJsland. "Wie gaat hier nou wonen?" Zei mijn vader aan het einde van de tocht. Beide vinden ze IJsland maar een 'bar' land. Veel wind, regen, kou en een beetje andere cultuur dan Europa. Daar moesten ze wel aan wennen.
Wij probeerde het beeld wat mooier te maken en namen ze mee op een tour door Ijsland. 1 dag zijn we naar Dyrholey gereden, 2,5uur rijden ten oosten van Reykjavík. Naar het strand wat het mooiste strand van de wereld zou moeten zijn.
Valdi en ik vinden het in ieder geval erg mooi: perfect om te boulderen! Een week ervoor waren we er met Herrie langs gereden, echt super, we hebben heel wat afgeboulderd, en nu dus weer. Helaas, helaas, ook hier, regen...Wel papegaaivogels, check de foto's maar...
De naast Dyrholey hebben we de beruchte ouderuitwisseling gedaan (hoi mam, hoi pap, dit is mijn vriendje, en dit zijn zijn ouders...nee, was gezellig allemaal :)
Vooral het dansen in een Iers café tijdens de gay-pride. Mijn ouders kunnen nog even goed rock en roll-en als 10 jaar terug en dat is heel tof om te zien.
Ik voelde me een niksnut, een mietje, een watje tussen hoe goed zij kunnen dansen.
De laaste dag naar Reykjanes en omgeving om daar de rokende aarde en de twee tectonische platen te zien. gaaf en gek al die perikelen onder de aarde die daar opeens heel dichtbij komen.
En dan tijd om afscheid te nemen. Het was super om mijn ouders te laten zien waar ik nu eigenlijk woon :)

Wednesday, July 11, 2007

Eerste dag in IJsland

Hai allemaal!
Gisteren was mijn eerste echte dag in IJsland. Wel spannend allemaal. Hoe zal ik het gaan vinden en wat als er iet mis gaat ofzo?
Het was wel gek om zo weg te vliegen enzo, maar ik realiseerde me ook dat het doordat je kan vliegen, het eigenlijk helemaal niet zo ver weg is. We kunnen makkelijk contact houden via e-mail en Skype en brieven schrijven en tja, uiteindelijk ook dus naar elkaar toe vliegen (toch Herrie?).
Ik vind het leuk om dan jullie straks ook te kunnen laten zien waar ik nu woon en wat ik hier ga doen. Kleine dingen als tradities enzo laten zien en stukje van het eiland.
Gisteren had ik bijvoorbeeld de mooiste kristal ooit gevonden. Iets te weinig druk gehad, dus hij was niet doorzichtig, maar dan nog was ie erg mooi. En dat gewoon bij een klimroute.
Ik heb nu zo veel dingen die ik wil vertellen dat ik maar gewoon bij mijn vlucht ga beginnen, want anders wordt alles zo verwarrend.
Goed, ik zat te wachten...veel te lang vond ik zelf, we hadden meer dan een uur vertraging. Het schijnt altijd zo te zijn bij Iceland Express, maar goed, ze vliegen en het was goedkoper dan Iceland Air. Er was een jongen die mij vertelde dat hij mij herkende van het klimmen. En later was er nog iemand die mij daarvan herkende. Ik herkende ze helemaal niet. Dan voel ik me wel een beetje een filmster die beroemd is en mensen doen alsof ze je beste vriend zijn, maar je weet niet eens hun naam...Maar het was wel gezellig. We waren alle drie alleen en dan maakt 3,5 uur toch wat gezelliger met z'n 3-en en later met z'n 4-en. Één van de drie blijkt een IJslandse vriendin te hebben. Die woont in IJsland maar heeft een Nederlandse moeder en een IJslandse vader. Echt heel toevallig dat die nu dus op vakantie ging (niet wonen). We gaan denk ik wel contact houden.
Valdi kwam me ophalen, op een wel heel originele manier. Hij had een heus punguin pak aan (je weet wel, ik weet even de naam niet, het is zo'n smoking met twee staarten aan de achterkant van het jasje) En een hoed op, de hoed van zijn de vader van zijn opa. (Een hoed van ongeveer 100 jaar oud, evenals de smoking) Onder de hoed had hij een fluoriserend groene hanekam. Ik liep daar met al mijn tassen en moest ontzettend lachen. Het vliegtuig had meer dan een uur vertraging, dus hij stond daar zo ongeveer 1,5 uur al zo te wachten tussen andere Nederlanders en IJslanders. We liepen naar de auto, niet zijn eigen auto, hij had een zeer luxe auto geleend van zijn opa en we reden zeer luxueus richting Reykjavík. Eigenlijk wilden we wel gaan klimmen, maar ik was ook wel heel erg moe. Het was één uur ongeveer toen we aankwamen, maar dat was IJslandse tijd. Dus drie uur Nederlandse tijd. Het gekke is, dat het dan nog helemaal licht is. Een beetje schemering, maar meer ook niet. Het voelde alsof het gewoon 9uur 's avonds was.
Toen we eindelijk in Reykjavík waren wisselden we auto's en reed in Kjartan's nieuwe auto naar Barmalið. Mijn plek voor de komende tijd. Valdi had een bed gebouwd. Erg mooi, simpel maar heel stevig en ook nog eens makkelijke uit elkaar te halen. Soms ben ik best trots dat hij dat kan. Het was wel een hele verbetering ten opzichte van mijn ijzeren Ikea bed. Dat bed was zo wankel dat zelfs gewoon naast elkaar liggen al geluid maakte. We hadden een stuk opgespannen met wat touwtjes, maar het werkte niet echt...
Gelukkig, dat bed bestaat niet meer nu :)
We werden wakker om 10 uur (Ijslandse tijd = twee uur verschil met de nederlandse tijd) en hadden geen idee hoe het buiten zou zijn.
Het was zonnig. Heel zonnig. Na al die regen dagen in Nederland was deze zon echt een gigantische opluchting!
We maakten een plan voor de dag. Even een paar dingen terug bregen naar het werk van Valdi, naar de bakker en dan onderweg naar boulderen en klimmen.
We aten 's ochtends hagelslag en muisjes en Skyr (www.skyr.is) Met de jeep gingen we onderwg. Het grappige van de jeeps in IJsland is, dat ze allemaal reusachtige banden hebben. Echt het idee van pimp my car, maar dan nog erger, want ze gebruiken die jeeps om over gletjesers te rijden. 38inch banden en 4wd natuurlijk. We reden over de snelweg (maximum speed 90km/h op een één baans weg..., dat is de IJslandse hoofdweg) na 20 min van de weg af. De weg veranderde in een smalle weg waarvan je dacht dat je er af zou vallen of in ieder geval goed vast zou komen te zitten. Muziekje aan en met een hand aan het stuur druk praten reed Valdi erover heen alsof ie dit al vanaf z'n 11de deed (op z'n 11de heeft zijn oom hem steeds meegenomen om te leren auto rijden op dit soort wegen). Zonder al te veel problemen kwamen we aan bij Josiphsdall. In het midden van het midden van de bergketen Bláfjöll. Er ligt in het niks opeens een reusachtig rotsblok die al helemaal onder de pof zat. Blijkbaar een favoriet gebiedje van een blok...(20 min over een afgelegen weggetje en je weet gewoon zeker dat je niemand zal zien, behalve één groot boulder blok dus.) Het was er muisstil en de zon warmde ons goed op. Oké, we stapten uit en zagen dat er iets goed mis was onder de motorkap. Het olie lampje stond aan en de olie borrelde zachtjes onder de motorkap vandaan. Niet zo goed. Blijkbaar had ie nieuwe olie nodig, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan want het dichtsbijzijnde benzinestation is zo'n 30 min rijden...Oké dat lossen we later op. Eerst boulderen!
Na heel wat keren rondom het klok te zijn geweest liepen we een berg op. Na 20 min waren we bij een stuk waar grote blokken lagen. Mooi, erg mooi zelfs en er had nog nooit iemand de tijd genomen om er te gaan boulderen! Mooie eerste pogingen dus. Alles liep behoorlijk af de vallen was soms gewoonweg geen optie. Ik heb er een paar mooie schrammen aan over gehouden. De stenen zijn ook vaak zo ruw dat de alles schaaft. De rots waarop we klommen rook naar zwavel. Je weet wel als je van die vuurstenen hebt en je tikt ze ergens tegen aan dan ruik je lucifers. Zo waren de rotsen ook. De stenen er om heen op de grond waren broos en super licht. Blokken ter grootte van een rugzak kon je soms gewoon met één hand optillen. Die stenen, vooral wanneer ze geel zijn, zijn onder water gevormd waardoor ze niet de tijd hadden om volledig tot echte rots te vormen. Hoe ze soms zo geel komen, weet ik nog niet. De vader van Valdi, die nu in Schotland met een project bezig is, is geoloog en weet precies hoe dat zit. We leefen ons volledig uit op alle blokken en hadden zo'n honger dat we maar naar beneden liepen om onze Snúður te eten. (Valdi noemt me soms zo: Litla Snúður minn, mijn kleine snúður.)Dat is zoiets als een Zeeuwse Bolus (zie de broodafdeling van de albert heyn) maar dan met niet zo veel kaneel en suiker maar met een dikke laag chocolade/caramel of aardbeien. Het ding is ook twee keer zo groot als de Nederlandse kaneel/suiker versie. Maar daardoor niet minder lekker!
We gingen onderweg naar ons volgende gebiedje. Op de Esja, een gebergte aan de andere kant van Reykjavík .
Ondertussen reden we rustig over de gravel en zagen de olie temperatuur oplopen tot over het rode streepje...tijd om te pauzeren.
Het dal waar we in waren was gevuld met motor crossers. Erg cool om te zien en genoeg reden voor wat foto's. Dus ik maakte er een paar. Me niet realiserend dat mijn camera nog op fotorolletjes werkt. Vol dus, en geen nieuw rolletje bij me...
We reden weer een stuk en namen weer een rood-licht-olie-lampje pauze.
Uiteindelijk kwamen we aan bij het benzinestation, in the middle of nowhere een groen-wit houten huisje met één pomp en een mini restaurant binnenin.
We kregen olie en reden naar Esja.
We gingen de rode toren doen. Een stuk wand van een paar touwlengtes 6b/6a/5c maar niet zo goed afgezekerd en wat roestige haken.
Wel een heel mooi uitzicht over Reykjavík.
Overal op de rotsen waren meeuwen aan het broeden (olifantvogels heten ze vertaald uit het ijslands) Ze schijen visvet over je heen te kotsen als je ze bedreigd. Beetje oppassen dus en niet te dicht bij in de buurt komen. Met andere woorden, ik ben Marianne, dus wil ik zo dicht mogelijk bij de diertjes komen...Gelukkig werd ik alleen een beetje schijn-aangevallen en kotsten ze niks.
Het was alweer 10 uur en nog vol op licht en zon. Nu nog een abseil maken. Ik probeer allerlei klimtechnieken aan Valdi te leren. Reddingstechnieken kent hij bijvoorbeeld nauwelijks. (Maar met zekeren is ie wel super gelukkig) Dus wanneer we klimmen vraag ik hem vanalles of het wel goed is wat ik heb gedaan, of hij het zelf wil leggen etc. Ik kan nu alles met setjes en een reverso. (Eigenliijk heb ik de reverso ook niet nodig maar het is gewoon handiger) Ik denk dat je soms als je veel aan sportklimmen doet en nooit alpinisme, dat je veel aan die technieken hebt. Valdi leert snel en ik vind het leuk om vanalles uit te proberen en te leren. Het toffe is dat je, doordat je zo met elkaar klimt nog meer vertrouwen in elkaar krijgt en ook echt lol hebt in touwtechnieken en klimmen. Als je een nut legt en hij glijdt in één keer naar beneden en je weet dat je een stomme fout hebt gemaakt door het ding verkeerd om te leggen of whatever, dan kan je er om lachen en ben je totaal niet zenuwachtig aan het denken van oooh, houdt ie me wel...
We liepen terug en kwamen om ongeveer 12 uur weer aan in Reykjavík. Kristveig, de moeder van Valdi had nog eten voor ons staan. Erg relaxed en ook erg lekker traditioneel. Zwaardvis. (Swartfískur) We waren doodop van de hele dag buiten zijn en gingen redelijk snel al slapen.
Vandaag gaan we ergens naar toe. Of oost of west, het ligt aan het weer. Het liefste gaan we naar Hnappavellir (oost) het grootste sportklimgebied in Ijsland. Alles mee en tot aan het weekend daar klimmen. Misschien een dagje regen, maar an gaan we wel wandelen, daken klimmen, daken boulderen of wat dan ook. Genoeg moois te zien en te doen.
Ik ben benieuwd wat het allemaal gaat worden. Boulderen en klimmen ging erg goed en ik wil eigenlijk wel iets hards en moois gaan klimmen daar. Genoeg tijd voor een moeilijk project dacht ik zo.
De zon schijnt, het voelt alsof je ergens hoog in de alpen bent (qua temperatuur en lucht) en ik geniet van al die nieuwe dingen om mij heen.
Hoe gaat het nu met jullie? Lekker aan het klimmen/werken/niksen?
Ik wil de foto's en fimpjes nog opsturen en op mijn blog zetten, maar ik kan mijn bluetooth stick nergens vinden dus die komen nog.
Veel plezier in Nederland!

Monday, July 02, 2007

Last Dutch Week


Today it will be exacly one week before I'll fly to Iceland.

I packed half of my stuff, threw away even more and forgot to pack the rest (or something)

The bad thing is that I only have one half car to move the rest.

Last friday my brother had a serious car crash with our beautiful little Suzuki Swift. (Anybody who's got a car for sale?) Luckily he and the other driver in the (German Audi) other car had no injuries, but still... Car to the graveyard and my brother no windsurfing for weeks... Even worse is that today Herrie had a car crash too (today)!

But yes...Iceland, there the roads are just rocks and sand, not so many cars and loads of free space without red lights. I think I'll be fine there. (See pick, just like Center Parcs...the city Reykjavík)

Yesterday went out climbing in Haarlem. Which was really cool! So many nice routes trough the roof and so many nice new fresh boulders! I even climbed a 7 (the blue one on the right side of the Mushroom).

Now my arms are tired and my body is screaming for rest...Now way that I'll rest this week. My schedule is way too busy for that. The mission is to climb 8a in Iceland this summer, and I will (I hope). So training is my mail thing now. This weekend I'll rest, build up some new muscles and then...then...Climb finally on real Icelandic rock again! (Aaaah, can't wait!)

Friday, June 29, 2007

Te koop!





Fietszadel :) nu ook met foto.


Helaas, de laptop is verkocht.


De computer staat op een bod van E 65,- nog steeds te koop.


Het vloerkleed is nog niet verkocht, maar er zijn wel erg veel geintresseerden.


Dan nog een fietszadel, het hoogste bod staat op E 7,- (Hier een foto)


De koelkast staat inmiddels al op E 45,- en is bijna verkocht, tenzij een klimmer nog intresse heeft.


En ik? Ik ben niet te koop ;)

Thursday, June 28, 2007

Te koop!






Hoi lezer,

ik verkoop mijn spulletjes. Helaas heb ik niet van alles een foto, maar daarvoor zal je mijn blog even in de gaten moeten houden, want morgen staat wel alles online :)

Ik heb in de aanbieding (bekenden hebben voorrang en betalen minder :)

Laptop Compaq Evo 1050V

512 MB

25 GB

Pentium 4

CD Brander/DVD lezer

Wireless

Kubuntu (nee, geen Windows dus, ik hou niet van Windows en Linux is een super alternatief)

Laptoptas


Voor maar 400,-



Koelkast met vriezer die prima werkt.

Is al wat ouder, maar alles doet het nog en hij is helemaal schoon.


Voor maar 25,- (op marktplaats voor 40,-)



Fietszadel, die had ik gekocht maar bleek toch niet ndog, geen bonnetje meer van. Nog helemaal nieuw, geen bil heeft er op gezeten!

Selle Royal 'Holland Royal Gel'


Voor maar 10,-



Computer, ja, de tweede computer. Die kan ik niet meenemen als ik ga emigreren. Dus nu in de verkoop.

Pentium 3

30 GB

256 MB

DVD lezer, CD brander

Wireless

Kubuntu én Windows XP

Plus allerlei extra programmatjes zoals Adobe, Open Office etc...


Voor maar 100,-



Ikea vloerkleed, omdat ie er nog is en als ik iemand er een plezier mee kan doen, graag!


Voor maar 5,-



Magnetron, een toppertje, want: combi van Whirlpool met de gepatenteerde 'crisp-functie'. Nog super schoon en mooi, want hij was eerst van mijn ouders.


Voor maar 50,-



Voor meer info, mij even mailen of bellen: lavinia_marianne@hotmail.com (ik zegt geen telefoonummers op het internet...)

Alles MOET deze week weg, dus onderhandelen is mogelijk.