Baejarins Beztu Pylsu

Na anderhalf uur wachten was het dan zo ver. We hadden een Hotdog. Een echte, met 70 jaar ervaring gemaakt.

De beste hotdog maker van IJsland bestaat 70 jaar. Zelfs oud president Clinton at er ooit zijn worstje. (Of schrijf ik dat nu heet fout op. Je moet niet de connectie Monika<->worstje maken...)

Het regende zaterdag erg hard en veel, maar als je hotdog (pylsu in het IJslands) maar 20 Kronur kost, dan wil je wel. Dat is omgerekend zo'n 17 cent voor een hotdog.

Na een half uur begonnen we met gokken hoeveel iedereen zou kopen. Dikke mensen meer dan dunne mensen natuurlijk. De dikste kocht er 8, en dan nog vier voor haar twee kinderen...Maar die was dan ook echt heel dik.

Kinderen in plastic-zak-regenjassen stonden te wachten, anderen met paraplu's. Zeik nat natuurlijk. De wind in Ijsland zorgt er soms voor dat de regen van onder komt, in plaats van uit de lucht. Wij stonden in een goede laag Gore-tex. Handig, dat alpinisten spul in de stad.

Wij kozen voor 3 worstebroodjes per persoon met cola (ik hou niet van cola) en uitjes, mosterd, ketchup, nog meer uitjes... Eet smakelijk. (Das dus een avondmaal voor 3x0,17=0,51 een record!)

Paddestoelen

In Ijsland het is nu dus al echt extreem herfst. En dat is te zien. Overal groeien er paddestoelen. En dan ook echt overal. Op alle grasvelden, tussen de bomen en zelfs tussen de huizen.

Bijna ranzig zijn ze.

Sommige kan je eten, 'behalve die ene rode met witte stippen', zegt iedereen. Ja, dat wist ik al dat die niet eetbaar was. Maar de rest dan? Sommige schijnen zelfs een goede hallicunerende werking te hebben. De kleintjes met een 'nipple' erop. Dan zie je ook overal mensen door grasvelden lopen en telkens bukken en weer verder lopen. Als je niet weet wat ze doen, ziet het er heel raar uit. In IJsland zijn alle soorten softdrugs (behalve sigaretten) verboden, maar die paddenstoelen zijn gratis en overal te vinden. Als je ze goed droogt zijn ze een half jaar later nog goed om te eten.

Dyno(saurus)

Hoi, ja, ik ben er weer :)

Afgelopen week veel gedaan, vooral in de regen. Want het is hier koud en nat. Vandaag ongeveer 6 graden in de afgelopen dagen alleen maar regen...

Echt Nederlandse winter dus. En dat in september... Op belgingur.is kan je het weer vinden. Regen, wind, temperatuur staat er allemaal in een leuk plaatje aangegeven.

Maar ik heb ook geklommen, of eigenlijk gesprongen. We hadden gisteren, donderdag, een dyno competitie in de klimmuur. Super spannend, want dat zou dan zo'n beetje de eerste keer zijn dat ik echt zou springen, in plaats van statisch op alle onmogelijke manieren ontwijken om te springen.

En ik kwam best ver. Het vorige IJslandse recrod stond op 1,40m voor de vrouwen. Daar sprong in ruim overheen. Ik kwam tot en met 1,70m. En won, bij de vrouwen dan...De mannen waren verschrikkelijk goed en sprongen naar 2,20m (Dan te bedenken dat het wereldrecord op 2,70m staat en 1,90m voor de vrouwen!)

Ik won een super mooie Dinosaurus.
Valdi won helaas niks, voor het eerst zo'n beetje won hij niet. Hij kwam even ver als de anderen maar had er twee pogingen meer voor nodig. (Voor elke afstand krijg je drie pogingen.)

De IJslandse liefde voor 'Jeppar'

In Ijsland rijden ze in Jeeps (een jeep is een jeppar in het IJslands). The bigger the better is iets wat echt typerend is.

Nu zul je denken, 'ja dat hebben ze ook nodig met al dat slechte koude weer en die slechte wegen.' Maar eh, nee, de meesten rijden er mee in de stad, in Reykjavík zelf, waar alle wegen prima onderhouden zijn en geasfalteerd.

Wij hadden laatst geluk met de jeep. We waren naar Reykjanes geweest met mijn ouders en brachten mijn ouders naar het vliegveld. Ze waren op tijd, net, ze moesten al gaan boarden enveel tijd om afscheid te nemen was er niet.

Onderweg terug naar Reykjavík kraakte de auto nogal en waren we bezorgd. Valdi gokte wat er was: de kogellagers zijn versleten en moeten vervangen worden. Dat is wel vaker met verbouwde jeeps.

Ongeveer 20km van de grens van Reykjavík kraakte de auto wel heel erg en slingerden we bijna de weg af. Oh kut zei ik. De voorband slingerde alsof er een slag in zat en echt rijden lukte alleen met 5km/h. Even laten uitroken en toch weer verder proberen te gaan, maar het lukte echt niet. Achteruitrijden zijn we de parkeerplaats van de Ikea opgereden en wachtten we op hulp. Kjartan (Valdi's jongere broer van 19 kwam ons ophalen). De jeep zou de volgende dag gemaakt worden. Ongeveer 500 euro kostte dat.

De jeep is de jeep van de vader van Valdi, die het ding wel echt nodig heeft als geoloog als hij ergens onderzoek doet.

Per inwoner in Reykjavík zijn er 3 auto's. Kan je nagaan hoeveel dat vervuilt. Helemaal als je weet dat het openbaar vervoer slecht is, het weer ook slecht is en er nauwelijks mensen fietsen hier. Er is ook geen trein of metro of tram, alleen een bus. Al zijn er wel hele schone bussen die op waterstofgas rijden. Niet allemaal hoor, maar een paar.

Nu heb ik een lekke, want ik had nog geen tijd om een nieuwe band enzo te kopen...

Ik doe alles op de fiets, maar iedereen die ik ken verklaart me voor gek en doet hetzelfde stukje (5min met de auto 7 min op de fiets) met de auto. Dat is dan toch wel erg Amerikaans.

Skúmúr, niet zo lief

Sommige volgels zijn niet zo lief.

Zoals deze dus. Die valt meeuwen aan en slaat ze dood met z'n vleugels. Dan worden ze opgegeten en vliegt Skúmúr weer 100km terug waar zijn kindjes in z'n nest liggen op de grote zandgronden in het Oosten van IJsland.

Toch vind ik het best een mooi beest.

Familie enzo

Soms doe je ook wel eens wat anders. Zoals klimmen. Nee ik bedoel...Familie.

Een paar weken terug ben ik met de moeder van Valdi (Kitty) en Valdi naar een gebied gegeaan waar ik nog niet eerder was geweest. Het is zo ongeveer 2,5 uur rijden van Reykjavík richting Oost. Daar kwamen we in het gebied waar alle saga's zich afspeelden en waar iedereen nog gelooft in elfjes en trollen. Hoe ze dat oplossen en mixen met het huidige geloof is best grappig. Zo vertelde een vrouw dat ze in elven en in god kon geloven want de elfjes zijn ook gelovig en ze wil alleen contact met christelijke elfjes. (uhuhuh...)Hoe Ijsland dan toch een christelijk land is geworden is best bijzonder. Een wijze man was uitgekozen welke godsdienst er zou moeten heersen op het eiland. Omdat beide niet helemaal samen gingen. Toen is er voor het christelijke geloof gekozen en is er een wet geschreven, waarin het christelijke heerste, maar er heidense dingen in bleven. Zoals dat je wel een kind mag doden als het nog niet geboren is. (Dat noemen we nu abortus.) en dat je sommige feesten wel mag vieren die in het christelijke geloof niet gevierd worden.

Dat soort dingen zijn best typisch op dit eiland. Door dat ze zo geisoleerd hebben geleefd lange tijd zijn er hele eigen gewoonten maar is iedereen ook familie van elkaar. En dat is zo goed bijgehouden dat IJsland nu het beste familie archief van de wereld heeft. Íslendigabók heet dat. Valdi staat er ook in. Hij is familie van de IJslandse president en ook van Björk. Zijn moeder is heel ver weg ook familie van zijn vader. Leuk die inteelt. Daarom ben ik dus naar IJsland gehaald.

Meer klimmen

Natuurlijk, ik klim alleen maar, doe niks anders, echt niks anders.

Bijna dan...

Minimaal 1x per week loop ik hard en voor de rest doe ik allerlei oefeningen die goed zijn voor het klimmen. Buikspieren, armen, en tegenwoordig ook een beetje gewicht heffen. Is echt leuk, als je het niet alleen doet dan. Ik krijg er spierpijn van! Hopelijk ben ik over een tijdje goed genoeg om een beetje echt te gaa boulderen.

Toen ik voor het eerst in Klifurhusid kwam kon ik helemaal niks, in Hnappavellir precies hetzelfde. Nu heb ik eindelijk mijn eerste 7a gedaan. Onsight. En hoop ik binnenkort weer naar Hnappavellir te kunnen.

Valdi is ziek nu en gister ook en eergister ook. En gister en eergister en de dag daarvoor was ik ziek. Erg vervelend. Het leuke is dat we allebei hetzelfde denken enzo, dus hebben we wat om over te praten als we in bed liggen. Praten over klimmen bijvoorbeeld. Heel veel klimmen. En video's kijken, over klimmen en op 8a.nu kijken hoe goed klimmers klimmen en over hoe je kan trainen enz...

Ik ben nu weer beter en kan niet wachten tot ik weer kan....klimmen...

Herrie in IJsland 2

Behalve Hnappavellir moesten we natuurlijk ook nog even een beetje sightseeing doen. Dus naar een mega gletsjer meer. Echt super mooi om te zien, ookal was ik er vaker geweest, elke keer weer is het mooi.

En op de terugweg naar Dyrholey, het zogezegd mooiste strand van de wereld. Voor boulderen is dat het in ieder geval wel. Echt super!

Op de laatste dag wilden we nog naar de twee tectonische platen en naar een gebiedje waar de aarde zo warm is dat de modder kookt, maar helaas, door ons denderende uitgaansleven lukte dat niet helemaal.

Volgende keer dan maar :)

Herrie in IJsland

Voordat ik mijn ouders ophaalde vanaf het Erik Leifursson vliegveld in Keflavík, kwam Herrie naar IJsland. Super om eens Nederlands te spreken, helemaal als dat tegen Herrie kan.

Bijna meteen gingen we onderwg naar Hnappavellir en ondertussen zagen we een stuk van IJsland. Helaas zat het weer niet heel erg mee en zagen we niet de hele tijd al die mooie gletsjers en gigantische landschappen.

Gelukkig konden we wel klimmen. Zoals hier in Alsodd, waarin Herrie in zijn on sight poging een greep brak en viel! Beetje kut.

Later brak ik nog een greep uit. Ik klom 'm niet in 'm tweede poging, maar ik ga zeker terug om 'm nog eens te proberen! ...Of eigenlijk meer dan proberen, ik bedoel 'doen'.

In Reykjavík zijn we nog uit geweest. Kei hard geprobeerd om Herrie aan een leuke Ijslandse chicka te helpen. Maar helaas, grandioos gefaald: ze was te dronken om nog te kunnen staan, de trut. De eerste avond uit was sowiezo een groot falen. De IJslanders drinken veel, heel veel, zo veel dat je er van schrikt. Na 3uur 's nachts is de hele stad dronken en is er niks meer dat normaal kan lopen praten of dansen. Behalve wij dus, en dat voelt best gek als iedereen zo extreem dronken is. Vechtpartijtjes en opstootjes, zelfs met goede vrienden. Hjalti bijvoorbeeld was te dronken om normaal bij zijn favoriete club naar binnen te kunnen.

Wel leuke mensen verder hoor, maar niet echt iets voor mij.

Op 7 september probeer ik het nog een keer. Valdi en ik hebben kaartjes voor Chris Lake, ik heb er echt zin in. Ik wil wel dansen enzo!