De achteraffers
Had ik dat achteraf niet moeten zeggen?
Had ik dat achteraf niet moeten doen?
Zo leven wij - de achteraffers.
Had ik dat moeten verzwijgen - toen?
Had ik de wasman een fooi moeten geven?
Had ik dat achteraf nou maar gedaan!
Had ik met Adriaan moeten gaan leven
of zou dat misschien ook niet goed zijn gegaan?
Had ik die jas niet liever moet kopen?
Had ik maar NIET naar Marie moeten gaan?
Had ik maar beter gewoon kunnen lopen
in plaats van zolang op lijn negen te staan?
Had ik die trap liever niet moeten boenen
en had ik niet uit moeten gaan zonder vest
en had ik me niet moeten laten zoenen
door die vervelende kerel uit West?
Wij achteraffers, wat zijn we toch moeilijk
en - achteraf - voor ons zelf nog het meest.
Had men ons niet beter op kunnen hangen?
Was dat achteraf niet het beste geweest?
'Dankzij jou en jullie jubileumboek ben ik nu ingelijfd bij de literatuur, althans dat zegt men algemeen. Ik voel me de bejaarde hoer die plotseling op visite mag bij de streng calvinistische familie. Ze zijn vriendelijk.'
Dit aardige, korte en prachtig-venijnige briefje schreef Annie M. G. Schmidt aan uitgever Geert van Oorschot kort na de verschijning in 1985 van de bundel Gedichten, waaraan zij meewerkte. Hij bevatte een keuze uit eigen werk van zes dichteressen die de uitgever de moeite waard vond. De andere vijf waren Elisabeth Eybers, Fritzi Harmsen van Beek, Judith Herzberg, Hanny Michaelis en M. Vasalis.
Vandaag kreeg ik dit gedicht, wat wel heel toepasselijk is op mij.
Dit denk ik elke dag, elke week en maakt me kritisch over alles wat ik doe.
Maar vandaag kreeg ik meer nieuws.
Een paar maanden terug besloot ik niet mee te gaan met "mijn" team naar India.
Het voelde niet goed, niet veilig, niet sterk. Ik was ergens bang voor, ergens zat het niet goed. Succesvol zou het niet worden.
Tenminste, dat gevoel had ik.
Vanaf m'n besluit dacht ik bijna elke dag "had ik maar".
Vandaag kreeg ik bericht. Slecht weer, en zo veel dingen die niet liepen zoals ze hadden kunnen of moeten lopen.
Het eigenlijke doel was daarom niet gehaald.
Voor een dagje is de "had ik maar" eventjes verdwenen.
Soms zijn beslissingen heel moeilijk, maar soms, als je je gevoel volgt, komt het goed.
No comments:
Post a Comment