Viva 400 Award

Zo. Daar ben ik weer. Even dan, want ik heb het een beetje druk.

Draaiboek schijven, nog een draaiboek schrijven, China trip report, evaluaties doen met stagaires, drytool routes bouwen, werken, nog iets meer werken, nadenken over een interessante toekomstige baan, financien bijwerken, studeren en daarnaast moet ik ook nog wat klimmen (schijnt).

En eigenlijk hebben al deze dingen een deadline van 30 november. Great.

Dus nu even snel een berichtje in het Nederlands, dan hoef ik niet na te denken over wat ik typ, dat gaat sneller en zo bespaar ik een beetje tijd...

Jullie hebben nog heel wat dingen van mij tegoed. Foto's van drytoolen, China, NK sportklimmen, en nu gisteren ook de Viva 400 Award.

In Club Lido (Holland Casino Amsterdam) was het feestje, met nog 399 andere genodigden, Viva redacteurs en een paar mannen (die zich nogal ongemakkelijk voelden).

Iedereen was alleen, vriendjes mochten niet mee en iedereen kende (bijna) niemand. Perfect om te beginnen met netwerken. Ik was categorie stoer, dus ik zou moeten netwerken met stoer of zakelijk (afhankelijk van mijn doelen voor de avond). Ik struikelde bijna over categorie zakelijk (Jennifer). Haar jurk was gigantisch en paste precies bij haar persoonlijkheid.

Na een tijdje kwam er een vreemde man op het podium. Mannen & Viva gaan niet echt samen, behalve als het om de Anybody gaat, dus iedereen vroeg zich af wat hij er deed. Hij zelf ook. Hij las zijn speech op vanaf z'n tablet. Het ging over talent, vrouwen, knap zijn en ondanks dat hij het telkens ontkende ging het over 'donkere' 'vieze' talenten met mooie gezichtjes en, wat voor hem belangrijk was: mooie benen.

Talent is dus het hebben van mooie benen. De man op het podium bleek de baas van de Playboy, zo zei hij vooraf. Ik ben nog niet gevraagd voor in de Playboy dus ik lees het blad ook niet, wist ik veel dat hij de baas er van is. Zo 'Playboy' was ie eigenlijk niet.

Om de Award te winnen moest je zo veel mogelijk stemmen verzamelen. Een duidelijk stukje vriendjes politiek en oneerlijk stemmen. Als hoofdredacteur van een groot online vrouwen magazine had je duidelijk meer kans om te winnen dan als marathon zwemster. Want je kan gewoon al je online leden vragen op je te stemmen, marathon zwemmers hebben denk ik meer talent, maar omdat ze eerlijk zijn en liever bezig met hun sport dan hun ego maken ze minder kans. Dus uiteindelijk wonnen

Aanstormend: LOS (toneelgroep)

Creatief: Marjolein Schel (hoofdredactuer online magazine 'girlsscene')

Goed: Dina-Perla Marciano (rechten van de vrouw en minderheden)

Showbizz: Carice van Houten (actrice)

Slim: Elke Geraerts (klinische psychologie, kindermishandeling)

Stoer: Katja Roose (kitesurfster)

Zakelijk: Mascha Feoktistova (eigenaresse site beautygloss.nl)

(Dus wanneer je onderzoek doet naar eiwitten en hun opbouw, caberatiere bent, sieraden uit Nepal verkoopt, of aan ijsklimmen doet en geen Facebook hebt omdat je in China zit, maak je geen kans)

Gelukkig won Katja bij mijn categorie en niet het Nederlands tafeltennisteam of een vrouwtje dat een container bedrijf heeft in de haven. Want dan zou ik gaan twijfelen of ik wel in de juiste categorie mee deed.

Na de awards zijn we even weg gegaan want om 10:00uur was er nog geen echt eten. Een beetje amuses happen is voor de anorexia modellen prima, maar voor ons (slim, creatief, sportief en een verdwaalde zakelijke lesbische bruid) was het niks. Dus stonden we opeens in onze jurken, hoge hakken en make-up in de snackbar op de Leidscheplein. We verzonnen dat Jennifer net van het altaar was weggelopen.

Even later waren we weer terug en klaar om te gaan gokken. We zaten opeens te gokken samen met de hoofdredacteur van de Viva, de baas van Disaronno, de Playboy baas, een model en iemand van de marechaussee. Zo hadden we €20,- bij de Black Jack en zo verloren we €50,- uiteindelijk ben ik zonder winst naar huis gegaan.

Het was gezellig, leuk en vreemd om opeens tussen zoveel vrouwen te staan. Ik moest soms hard nadenken over m'n opmerkingen. Alle cynische, seksistische, harde, platte, simpele grappen kon ik nauwelijks maken. En als ik dan toch iets seksistisch of cynisch zei snapte niemand het behalve de cabaretière.

90% was griezelig arrogant en zelfingenomen, 1% was man en hoorde er dus niet thuis, 2% wist zelf niet wat ze er deed omdat ze eigenlijk niks bijzonders deden, 2% was lesbisch en alleen maar op zoek naar een relatie met een bijzondere vrouw, 3% was drukker met Twitteren dan met real-life-social-life, dus bleef er zo'n 2% over die potentieel interessant was om mee te praten, gokken en drinken. Cheers.

Ik ga wel gewoon weer klimmen, dat snap ik tenminste.

Foto's: friet eten in glamour jurk. Kudo's voor mijn über arrogante look, anders hoor je er niet bij hè... En gokken met de 'beroemde' Jan Heemskerk en meneer Disaronno.